Beasts of the Southern Wild - Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου

Σε μια μικρή κοινωνία, στο Bathtub,  η μικρή Χασπάπι ζει με τον πατέρα της, ο οποίος την προετοιμάζει για τη στιγμή που δεν θα μπορεί να βρίσκεται δίπλα της. Μια μεγάλη πλημμύρα πλήττει το χωριό και οι κάτοικοι προσπαθούν να ζήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Σε μια όχι και τόσο πολιτιστικά ανεπτυγμένη κοινωνία, η 6χρονη Χασπάπι έχει χάσει την επαφή με την μητέρα της και ζει μόνο με τον ένα της γονιό, τον πατέρα της, ο οποίος την ανατρέφει σκληρά με σκοπό να μπορεί να αντιμετωπίζει μόνη της τις δυσκολίες της ζωής. Μπαίνοντας στον ψυχικό κόσμο της Χασπάπι, βλέπουμε μυθικά τέρατα, θεωρίες για τη ζωή, για το σύμπαν· η ταινία καταφέρνει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό να μας βάλει στον κόσμο ενός εξάχρονου παιδιού, δείχνοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις της. Η κάμερα του σκηνοθέτη κινείται συνεχώς, με αυτό να βοηθάει στην άμεση επαφή του θεατή με τη ταινία, καθώς αυτή η τεχνοτροπία γίνεται με καλό τρόπο και δεν κουράζει. Σημείο αναφοράς είναι και η ηθοποιία της μικρής Χασπάπι, αφού είναι εξαιρετική στο ρόλο της, αποδίδοντας σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα και την δυναμική ενός κοριτσιού που ανατρέφεται ως άντρας. Όμορφες εικόνες μαζί με συνοδεία ωραίας μουσικής καταφέρνουν να ξεπηδήσουν από την οθόνη σου και να σε βάλουν στον μαγικό κόσμο της μικρής Χασπάπι.

Καταφέρνοντας να ενθουσιάσει ως προς τη σκηνοθεσία και την δυναμική του, αυτή τη φορά έχουμε ένα μικρό, όμορφο indie διαμάντι που διαπρέπει.

8,5/10

Life of Pi - Η Ζωή του Πι

Ο Πι Πατέλ με την οικογένεια του και τα ζώα του ζωολογικού τους κήπου επιβιβάζονται στο πλοίο με προορισμό τον Καναδά με σκοπό να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή. Το πλοίο μετά από μεγάλη καταιγίδα βυθίζεται και ο Πι καταλήγει σε μια βάρκα μαζί με μια ζέβρα, μια ύαινα, έναν ουρακοτάγκο και μια τίγρη της Βεγγάλης. 

Ο Ang Lee σκηνοθετεί μια ιστορία συναισθημάτων μεταξύ ενός αγοριού και μιας τίγρης, αποτυπωμένη με τον καλύτερο τρόπο στην μεγάλη οθόνη.  Η ταινία βασιζόμενη στη τεχνολογία CGI καταφέρνει με αρκετά καλό τρόπο να αποδώσει τη φύση των ζώων ενώ το πολύ ικανοποιητικό 3D θα ανεβάσει κατά πολύ την όλη εμπειρία, σε σημείου που να αναρωτιέσαι αν η ταινία στο τέλος της θα σου άφηνε την ίδια εντύπωση αν την έβλεπες σε δύο διαστάσεις. Η σχέση του Πι με την θρησκεία αποτυπώνεται πολύ καλά, όπως γίνεται και με τη σχέση συναισθημάτων του Πι με την τίγρη. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι κάποιες σκηνές σε συνδυασμό με την εξαιρετική μουσική της ταινίας είναι έτοιμες να σε συγκινήσουν, πράγμα όχι και τόσο συχνό στον κινηματογράφο. Τα μάτια της τίγρης αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα του Πι και η σχέση τους δυναμώνει ακόμα περισσότερο, ενώ όλο αυτό το συναίσθημα περνάει στα μάτια του θεατή. Εν τέλει, μιλάμε για ένα άρτιο αποτέλεσμα που καταφέρνει να περάσει στον θεατή όλα αυτά που θέλει με έξοχο τρόπο.

Ένα μαγικό ταξίδι εικόνων και συναισθημάτων σε περιμένει. Μην το χάσεις.

9/10

Hobbit: An Unexpected Journey - Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι

Ο Μπίλμπο Μπάγκινς ξεκινάει μια περιπέτεια παρέα με 13 νάνους και τον μάγο Γκάνταλφ ώστε να κατακτήσουν πάλι το βασίλειο του Έρεμπορ, που καταστράφηκε από τον δράκο Νοσφιστή, ο οποίος πήρε μαζί του όλα τα πλούτη που αυτό έκρυβε.

Το περιμέναμε αρκετό καιρό το πρώτο μέρος της τριλογίας. Ο Peter Jackson επιστρέφει στη Μέση Γη και φέρνει μαζί του αμιγώς νέα χαρακτηριστικά χωρίς φυσικά να ξεχνάει την αγάπη του, τα επικά στοιχεία που έχουν χαρακτηρίσει τα έργα του πάνω στον Tolkien. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το Hobbit είναι πιο παραμυθιακό από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, για αυτό εξάλλου ο Peter Jackson θέλησε να προσθέσει αρκετά χιουμοριστικά στοιχεία, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε χωρίς ουσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα αστεία των νάνων, ο χαρακτήρας του Μπίλμπο καθώς και οι φάτσες τρολ και τελωνίων. Κάνει αρκετά καλή εναλλαγή του χιουμοριστικού και παραμυθιακού στοιχείου με το επικό, αν και σε κάποιες σκηνές σου δίνει την εντύπωση ότι εκεί δεν χρειαζόταν να σε κάνει να γελάσεις. Οι επικές στιγμές δίνουν και εδώ το παρόν, με 1-2 συγκεκριμένες να σου θυμίζουν το έπος που γνώρισες στον Άρχοντα. Εδώ υπάρχει και το Γκόλουμ, που τόσο αγάπησες την φιγούρα του. Η εμφάνιση του στο Hobbit θα σου θυμίσει άλλες εποχές και σίγουρα αξίζει τον θαυμασμό σου για αυτό το "πλάσμα". Από την άλλη, ο Γκάνταλφ έβγαλε ρυτίδες, ενώ η Γκαλάντριελ παρέμεινε το ίδιο όμορφη με τα γαλάζια της τα μάτια. Ο Howard Shore δημιούργησε εκ νέου καινούργιο soundtrack για την ταινία, καλό μεν, με τα δικά του χαρακτηριστικά, αλλά όχι τόσο επικό με το αντίστοιχο του Άρχοντα, καθώς στη ταινία δίνει το παρόν σε αρκετές περιπτώσεις και αυτό, πολύ ορθώς, αφού ανεβάζει με ήδη γνώριμα επικά ακούσματα την μουσική επένδυση της ταινίας. Τώρα, για αυτούς που έχουν διαβάσει πρώτα το βιβλίο, θα δουν ότι ο Peter Jackson έχει κάνει πολύ καλή και άξιου θαυμασμού δουλειά στην απόδοση, ακόμα και λεπτομερειών, του βιβλίου, χωρίς ωστόσο να κινείται αποκλειστικά σε αυτό, λόγω του ότι κάποια στοιχεία ίσως δεν θα μπορούσαν να αποδοθούν σωστά στην εικόνα και στη ροή της ταινίας. Η πρώτη ώρα της ταινίας ίσως κυλήσει βαρετά για κάποιους, και δικαιολογημένα, καθώς λειτουργεί αναγνωριστικά για τους θεατές και χωρίς κάποιο συναρπαστικό γεγονός. Παρόλα αυτά, η ταινία μετά το πέρας της μιάμισης ώρας παίρνει τα πάνω της και συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι αυτή να ολοκληρωθεί.

Το πρώτο μέρος μιας ακόμα επικής τριλογίας.

8,5/10

Barton Fink

Ένας συγγραφέας προσπαθεί να γράψει σενάριο για μια ταινία του Χόλυγουντ. Νοικιάζει ένα δωμάτιο ώστε να μπορεί να συγκεντρωθεί στο έργο του, το οποίο πρέπει να είναι έτοιμο εντός 7 ημερών. Γνωρίζει τον γείτονα στο διπλανό δωμάτιο και τα πράγματα παίρνουν μια άλλη τροπή.

Οι αδελφοί Κοέν μας χάρισαν μια ταινία "σχεδόν κλασική". Η πλοκή του δεν εξελίσσεται με συναρπαστικούς ρυθμούς αλλά το μυστήριο κυριαρχεί σε όλη τη ταινία. Πράγματα μυστήρια συμβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα που στο τέλος βρίσκουν και αυτά τον δρόμο τους, με τον τρόπο των αδελφών Κοέν φυσικά. Η ταινία διαρκεί σχεδόν 2 ώρες, έχοντας πολύ καλή ατμόσφαιρα, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τουλάχιστον για το μισό της ταινίας συνολικά βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μέσα στο δωμάτιο του, πράγμα που έτσι όπως έχει κινηματογραφηθεί μόνο στα θετικά μπορούμε να το βάλουμε. Οι ερμηνείες των ηθοποιών ικανοποιητικές, χωρίς κάτι το φοβερό σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Θα χρειαστεί να σε βάλει σε μερικές σκέψεις για τα δρώμενα μέσα στη ταινία, πράγμα όμως όχι "αφόρητο", αφού όλα με ελάχιστη σκέψη παίρνουν το δρόμο τους.

Όπως προείπα, σχεδόν κλασική, από τη πρώτη κιόλας προβολή της. Πάρτε τη καθιερωμένη σας θέση στο καναπέ, βολευτείτε και δείτε την.

8/10

Donnie Darko

O Donnie Darko αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, ενώ έρχεται στο σπίτι του μια ψυχολόγος. Όλα ξεκινούν όταν πέφτει ένα κομμάτι από αεροπλάνο στο δωμάτιο του, ενώ αυτός λείπει. Τα γεγονότα εξελίσσονται ενώ αυτός τα βράδια υπνοβατεί και γνωρίζει ένα κούνελο που μιλάει.

Ο Donnie Darko είναι ένας περίεργος νέος, τόσο περίεργος που βλέπει κούνελους να μιλάνε. Η ταινία παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και με τη βοήθεια της φαντασίας καταφέρνει και κάνει αυτό που θέλει. Χωρίς να καταλαβαίνεις πολλά πράγματα στην αρχή, και στη μέση, το κουβάρι αρχίζει σιγά-σιγά και ξετυλίγεται χωρίς ωστόσο να σου το δίνει στο πιάτο, αφού η ταινία από μόνη της θέλει να σε κάνει να σκεφτείς. Πράγματα αλληλένδετα μεταξύ τους αρχίζουν και βγάζουν νόημα, ενώ παράλληλα το ενδιαφέρον σου αρχίζει και αυξάνεται. O Jack Gyllenhaal νέος, έφηβος, σε ηλικία μόλις 20 χρονών είναι αρκετά καλός και μέσα το κλίμα της ταινίας. Ιδιαίτερη αίσθηση κάνει η πολύ καλή μουσική επένδυση της ταινίας με τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται κατά διαστήματα να ανεβάζουν τον πήχη της ταινίας.

Ενδιαφέρον και σίγουρα όχι μια κοινότυπη ταινία με αρκετά πιθανό το ενδεχόμενο να θες να την ξαναδείς, είτε για να καταλάβεις κάποια επιπλέον πράγματα είτε επειδή σου άρεσε πολύ.

*Η κριτική της ταινίας είναι πάνω στη theatrical edition της ταινίας, καθώς αυτή κυκλοφορεί και σε direction cut.*

8,5/10

Drive

Ένας χολυγουντιανός κασκαντέρ κάνει διπλή δουλεία. Εκτός του να γυρίζει επικίνδυνες σκηνές με... αμάξια, συμβάλει επί πληρωμής σε ληστείες κάνοντας τον "οδηγό". Μπλέκει σε προβλήματα όταν χρειάζεται να βοηθήσει μια οικογένεια στο διπλανό διαμέρισμα.

Ο Ryan Gosling επιστρέφει σε μια "στυλάτη" ταινία. Το πρωί κασκαντέρ, το βράδυ οδηγός σε ληστείες. To Drive είναι μια ταινία με αρκετές δυνατότητες που η δομή του σεναρίου του τελικά δεν το επιτρέπει. Οι -λίγες- σκηνές που ο "Driver" κάνει τη δουλειά του ως οδηγός σε ληστείες είναι τόσο καλές σε σκηνοθεσία, με αμείωτο το ενδιαφέρον, που έχουν πράγματα να δώσουν, που είναι μείον για την ταινία να βλέπουμε σε όλη τη ταινία μόνο 2 τέτοιες σκηνές. Μια ταινία με περισσότερη, αν θέλετε πείτε το έτσι, δράση θα ήταν αρκετά ευπρόσδεκτη. Στη λέξη δράση, δεν αναφέρομαι σε εφέ και σούπερ αστυνομικές καταδιώξεις, καθώς όπως θα δείτε στη ταινία, οι σκηνές αυτές πέρα από την σκηνοθετική δομή που έχουν, παρουσιάζουν ένα μυστήριο, ένα stealth στοιχείο αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Χωρίς την μεγάλη γκάμα αυτών των σκηνών η ταινία χάνει τον "αυτοκινητιστικό" χαρακτήρα της και επικεντρώνεται περισσότερο προς το δράμα. Το σενάριο σαν ιδέα είναι καλό, απλώς μπορούμε να πούμε ότι δεν αξιοποιήθηκε στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Σημείο αναφοράς είναι επίσης η έλλειψη μουσικής στη διάρκεια της ταινίας, με μόνους εξωτερικούς ήχους κάποια τραγούδια σε συγκεκριμένες σκηνές. Αυτό, μαζί με τον χαρακτηριστικό τρόπο αιματοχυσίας σε κάποιες βίαιες σκηνές, ρεαλιστικές απλώς με μια δόση -καλού- animation, δίνουν το σκηνοθετικό στίγμα τους στη ταινία και αυτό εν τέλει αφήνει μια αρκετά καλή γεύση.

Η ταινία θα μπορούσε να είχε επενδύσει στα δυνατά της χαρακτηριστικά και να είχε καταφέρει πολλά. Δεν έγινε αυτό, οπότε η ταινία εν τέλει δεν κατάφερε να δώσει κάτι το ξεχωριστό.

7/10

Τhe Dark Knight - Ο Σκοτεινός Ιππότης

Ο Βatman επιστρέφει. Αυτή τη φορά αντιμέτωπος με τον Joker.

Μετά το πρώτο μέρος της τριλογίας ο Batman βρίσκεται αντιμέτωπος με τον Joker, ίσως τον πιο γνωστό κακό στη Gotham. Ένας Joker, γεμάτος τρέλα και παραλογισμό, που του αρέσει να παίζει με τα θύματα του. Στα "βαθιά" χαρακτηριστικά της ταινίας, παραδίδονται μαθήματα κοινωνιολογίας καθώς σε διάφορα σημεία της ταινίας, η ίδια η κοινωνία, οι πολίτες της, καλούνται να πάρουν αποφάσεις που φτάνουν την ηθική που έχει ορίσει ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του στα άκρα. Η μουσική του Hans Zimmer -υπόκλιση μόνο στο όνομα- στα συνηθισμένα υψηλά στάνταρ, αφού δίνει στις σκηνές δράσεις ένα ύφος έπους, όπως μας έχει συνηθίσει. Παρόλο την αντικειμενικά μεγάλη διάρκεια της ταινίας, δυόμιση ώρες, η ταινία δεν κουράζει, η ροή κυλάει το λιγότερο ευχάριστα, και σίγουρα αν ψάχνεις για μια περιπέτεια που θα σου κρατάει το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια της, τότε αυτή είναι μια πολύ καλή επιλογή. Στους ηθοποιούς τώρα, ο Bale δίνει μια καλή υποκριτική -προσωπικά στις ταινίες Batman δεν έχει αυτό το κάτι που θα με ενθουσιάζει-, αλλά φυσικά ο Ledger κλέβει την παράσταση, αποτυπώνοντας τον Joker όσο καλύτερα θα μπορούσε αυτός ο χαρακτήρας να αποτυπωθεί.

Ο Joker είναι βουτηγμένος στον παραλογισμό. Αυτό αρκεί για να το δεις.

8,5/10