Ο Μπίλμπο Μπάγκινς ξεκινάει μια περιπέτεια παρέα με 13 νάνους και τον μάγο Γκάνταλφ ώστε να κατακτήσουν πάλι το βασίλειο του Έρεμπορ, που καταστράφηκε από τον δράκο Νοσφιστή, ο οποίος πήρε μαζί του όλα τα πλούτη που αυτό έκρυβε.
Το περιμέναμε αρκετό καιρό το πρώτο μέρος της τριλογίας. Ο Peter Jackson επιστρέφει στη Μέση Γη και φέρνει μαζί του αμιγώς νέα χαρακτηριστικά χωρίς φυσικά να ξεχνάει την αγάπη του, τα επικά στοιχεία που έχουν χαρακτηρίσει τα έργα του πάνω στον Tolkien. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το Hobbit είναι πιο παραμυθιακό από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, για αυτό εξάλλου ο Peter Jackson θέλησε να προσθέσει αρκετά χιουμοριστικά στοιχεία, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε χωρίς ουσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα αστεία των νάνων, ο χαρακτήρας του Μπίλμπο καθώς και οι φάτσες τρολ και τελωνίων. Κάνει αρκετά καλή εναλλαγή του χιουμοριστικού και παραμυθιακού στοιχείου με το επικό, αν και σε κάποιες σκηνές σου δίνει την εντύπωση ότι εκεί δεν χρειαζόταν να σε κάνει να γελάσεις. Οι επικές στιγμές δίνουν και εδώ το παρόν, με 1-2 συγκεκριμένες να σου θυμίζουν το έπος που γνώρισες στον Άρχοντα. Εδώ υπάρχει και το Γκόλουμ, που τόσο αγάπησες την φιγούρα του. Η εμφάνιση του στο Hobbit θα σου θυμίσει άλλες εποχές και σίγουρα αξίζει τον θαυμασμό σου για αυτό το "πλάσμα". Από την άλλη, ο Γκάνταλφ έβγαλε ρυτίδες, ενώ η Γκαλάντριελ παρέμεινε το ίδιο όμορφη με τα γαλάζια της τα μάτια. Ο Howard Shore δημιούργησε εκ νέου καινούργιο soundtrack για την ταινία, καλό μεν, με τα δικά του χαρακτηριστικά, αλλά όχι τόσο επικό με το αντίστοιχο του Άρχοντα, καθώς στη ταινία δίνει το παρόν σε αρκετές περιπτώσεις και αυτό, πολύ ορθώς, αφού ανεβάζει με ήδη γνώριμα επικά ακούσματα την μουσική επένδυση της ταινίας. Τώρα, για αυτούς που έχουν διαβάσει πρώτα το βιβλίο, θα δουν ότι ο Peter Jackson έχει κάνει πολύ καλή και άξιου θαυμασμού δουλειά στην απόδοση, ακόμα και λεπτομερειών, του βιβλίου, χωρίς ωστόσο να κινείται αποκλειστικά σε αυτό, λόγω του ότι κάποια στοιχεία ίσως δεν θα μπορούσαν να αποδοθούν σωστά στην εικόνα και στη ροή της ταινίας. Η πρώτη ώρα της ταινίας ίσως κυλήσει βαρετά για κάποιους, και δικαιολογημένα, καθώς λειτουργεί αναγνωριστικά για τους θεατές και χωρίς κάποιο συναρπαστικό γεγονός. Παρόλα αυτά, η ταινία μετά το πέρας της μιάμισης ώρας παίρνει τα πάνω της και συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι αυτή να ολοκληρωθεί.
Το πρώτο μέρος μιας ακόμα επικής τριλογίας.
8,5/10
Το περιμέναμε αρκετό καιρό το πρώτο μέρος της τριλογίας. Ο Peter Jackson επιστρέφει στη Μέση Γη και φέρνει μαζί του αμιγώς νέα χαρακτηριστικά χωρίς φυσικά να ξεχνάει την αγάπη του, τα επικά στοιχεία που έχουν χαρακτηρίσει τα έργα του πάνω στον Tolkien. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, το Hobbit είναι πιο παραμυθιακό από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, για αυτό εξάλλου ο Peter Jackson θέλησε να προσθέσει αρκετά χιουμοριστικά στοιχεία, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε χωρίς ουσία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα αστεία των νάνων, ο χαρακτήρας του Μπίλμπο καθώς και οι φάτσες τρολ και τελωνίων. Κάνει αρκετά καλή εναλλαγή του χιουμοριστικού και παραμυθιακού στοιχείου με το επικό, αν και σε κάποιες σκηνές σου δίνει την εντύπωση ότι εκεί δεν χρειαζόταν να σε κάνει να γελάσεις. Οι επικές στιγμές δίνουν και εδώ το παρόν, με 1-2 συγκεκριμένες να σου θυμίζουν το έπος που γνώρισες στον Άρχοντα. Εδώ υπάρχει και το Γκόλουμ, που τόσο αγάπησες την φιγούρα του. Η εμφάνιση του στο Hobbit θα σου θυμίσει άλλες εποχές και σίγουρα αξίζει τον θαυμασμό σου για αυτό το "πλάσμα". Από την άλλη, ο Γκάνταλφ έβγαλε ρυτίδες, ενώ η Γκαλάντριελ παρέμεινε το ίδιο όμορφη με τα γαλάζια της τα μάτια. Ο Howard Shore δημιούργησε εκ νέου καινούργιο soundtrack για την ταινία, καλό μεν, με τα δικά του χαρακτηριστικά, αλλά όχι τόσο επικό με το αντίστοιχο του Άρχοντα, καθώς στη ταινία δίνει το παρόν σε αρκετές περιπτώσεις και αυτό, πολύ ορθώς, αφού ανεβάζει με ήδη γνώριμα επικά ακούσματα την μουσική επένδυση της ταινίας. Τώρα, για αυτούς που έχουν διαβάσει πρώτα το βιβλίο, θα δουν ότι ο Peter Jackson έχει κάνει πολύ καλή και άξιου θαυμασμού δουλειά στην απόδοση, ακόμα και λεπτομερειών, του βιβλίου, χωρίς ωστόσο να κινείται αποκλειστικά σε αυτό, λόγω του ότι κάποια στοιχεία ίσως δεν θα μπορούσαν να αποδοθούν σωστά στην εικόνα και στη ροή της ταινίας. Η πρώτη ώρα της ταινίας ίσως κυλήσει βαρετά για κάποιους, και δικαιολογημένα, καθώς λειτουργεί αναγνωριστικά για τους θεατές και χωρίς κάποιο συναρπαστικό γεγονός. Παρόλα αυτά, η ταινία μετά το πέρας της μιάμισης ώρας παίρνει τα πάνω της και συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι αυτή να ολοκληρωθεί.
Το πρώτο μέρος μιας ακόμα επικής τριλογίας.
8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου